سايت يار

تاكنون هميشه در مورد تاثير ديابت بر ايمپلنت تحقيق و بحث شده است اما در سال هاي اخير به نظر مي رسد كه سطوح كلسترول و ويتامين D مي تواند بر كاشت دندان كه توسط بهترين متخصص ايمپلنت انجام مي شود، تاثير گذار باشد. كلسترول خوب HDL و كلسترول بد LDL هر دو بايد در آزمايشات در نظر گرفته شوند چون هر دو مي توانند يك تاثير منفي بر رشد استخوان و جوش خوردن ايمپلنت به استخوان تاثير بگذارد ( بالا بودن LDL و پايين بودن HDL ). ويتامين D يكي از مهم ترين هورمون هاي درگير در رشد استخوان مي باشد. به علاوه، ويتامين دي در كاهش اثر التهاب تاثير دارد و به بهبود واكنش هاي ايمني طبيعي بدن كمك مي كند.

كلسترول LDL و متابوليسم استخوان

كلسترول به درون پلاسماي خون به صورت استر هاي كلسترول همراه با ليپو پروتئين انتقال مي يابد. دو نوع ليپو پروتئين داريم: LDL بد و HDL خوب. سطوح بالاي كلسترول و تري گليسيريد ها علاوه بر بيماري هاي قلبي و عروقي باعث تغييرات در بافت هاي استخواني مي شوند. در روش ها ديده شده است هايپرليپيدمي (افزايش چربي خون) باعث افزايش در تعداد استئوكلاست ها و جلوگيري از فعاليت آن ها و كاهش در متابوليسم استخوان مي شود. سطوح بالاي كلسترول باعث به هم خوردن بالانس در پروسه هاي استخوان سازي و كاهش توده هاي استخواني مي شود.

شواهد اخير نشان داده است كه ارتباطي ميان عفونت هاي لثه (پريودنتال) و افزايش ريسك بيماري هاي قلبي عروقي وجود دارد. افزايش در سطوح در گردش LDL اكسيد شده باعث تحليل استخوان فك مي شود و همراه با شدت پاسخ هاي التهابي موضعي به باكتري ها و همچنين افزايش بيماري هاي لثه در بيماران ديابتيك مي شود.

استخوان در مواجه با كلسترول، آنزيم هايي ترشح مي كند كه باعث اكسيداسيون LDL مي شود و بعد اين LDL اكسيده شده در استخوان تجمع پيدا مي كند و باعث القا تاثيرات منفي سلولي بر تراكم استخوان مي شود. افزايش چربي باعث كاهش در تراكم استخوان مي شود. نشان داده شده است كه LDL اكسيد شده باعث مهار فعاليت آنزيم آلكاليني فسفاتاز و همچنين ميزاليزاسيون (معدني سازي) مي شود. همچنين LDL اكسيد شده باعث القا مرگ به سلول هاي استخوان ساز (استئوبلاست) مي شود.

نقش HDL چيست؟

آنتي اكسيد انتهايي كه توسط HDL حمل مي شوند مي توانند جلوي تشكيل LDL اكسيد شده را بگيرند. HDL جلوي مرگ سلولي القا شده توسط LDL را مي گيرد. HDL جلوي آپوپتوزيس (مرگ برنامه ريزي شده سلولي) سلول هاي مونوليت (نوعي سلول دفاعي بدن) ايجاد شده توسط LDL را مي گيرد. در كل HDL را بايد به عنوان يك محافظ سلولي در نظر گرفت.

تاثير ويتامين D پايين بر روي پيوند استخوان و جوش خوردن ايمپلنت به استخوان

مهم ترين تركيب ويتامين دي، ويتامين D3 مي باشد. ويتامين دي يك هورمون استروئيدي است كه از طريق رژيم غذايي و يا سنتز شده در پوست وقتي آفتاب كافي باشد به دست مي آيد. در حقيقت كلسترول به پيش نياز D3 و سپس به ويتامين D3 تبديل مي شود و سپس به كبد منتقل مي شود. در استخوان، ويتامين D فعاليت سلول هاي استئوكلاست را تحريك مي كند (سلول هاي تجزيه كننده استخوان) و باعث افزايش پروتئين هاي ماتريكس خارج سلولي به وسيله استئوبلاست ها (سلول هاي استخوان ساز) مي شود. اين ويتامين همچنين باعث جذب كلسيم روده اي و همچنين باعث جلوگيري از سنتز و ترشح هورمون پاراتيروئيد مي شوند. كمبود ويتامين دي مي تواند در اثر تغذيه نا مناسب و همچنين نور آفتاب نا كافي ايجاد شود كه در نهايت باعث شكستگي استخوان مي شود.

اين نتايج از نقش هورمون هاي استروئيدي در كنترل استخوان سازي حمايت مي كند. جوش خوردن به ايمپلنت به بازسازي استخوان و تشكيل استخوان در اطراف ايمپلنت بستگي دارد كه نشان داده شده است كه در كمبود ويتامين D كاهش مي يابد. به صورت كلي، مطالعات پيشنهاد مي كنند كه مكمل هاي ويتامين دي تاثيرات مفيدي بر روي متابوليسم استخواني در بيماران با كمبود ويتامين D دارند كه مي توانند بر روي باز سازي استخوان موثر باشند. كمبود ويتامين دي در بسياري بيماري ها از جمله ديابت، فشار خون بالا، بيماري هاي قلبي عروقي و بسياري سرطان ها ديده مي شود. در بسياري از اختلالات آلرژيك و اختلالات سيستم ايمني هم ديده مي شود.

فهم ما از متابوليسم ويتامين D و تاثيرات بيولوژيك آن در سال هاي اخير بسيار رشد كرده است و مشخص شده است كه اين ويتامين خواص بسيار زيادي در مورد تنظيم سيستم ايمني دارد. سطوح ويتامين ‏دي مستقيم مرتبط با ريسك عفونت مي باشد. پيشنهاد شده است كه ويتامين D مي تواند پاسخ ايمني ضد باكتريايي را بهبود بخشد. سطوح اين ويتامين كمتر از ۲۰ نانو گرم بر ميلي ليتر تاثير مهمي بر عفونت و خرابي عملكرد ارگان ها دارد. همچنين ارتباط مثبتي ميان آلرژي هاي مختلف و عفونت هاي سينوسي با سطح پايين ويتامين دي وجود دارد. ميان سطوح پايين اين ويتامين و عفونت هاي تنفسي هم ارتباطي ديده شده است و همچنين ديده شده است كه كمبود ويتامين دي همراه با شيوع بالا تر از عفونت هاي شديد در بيمارستان ها مي باشد. ارتباطات زيادي ميان كمبود اين ويتامين و آسم ديده شده است.