سايت يار

فاكتورهاي داخلي:

اين طبقه بندي شامل فاكتورهاي موضعي يا فاكتورهاي مرتبط با ميزبان مي باشد.

فاكتورهاي مرتبط با ميزبان (بيمار)

فاكتور هاي سيستميك:

1. سن و جنس: بعضي مطالعات نشان داده اند كه خانمها نسبت به آقايان بيشتر مستعد به شكست ايمپلنت هستند. يك مطالعه مشخص كرده است كه ميزان شكست ايمپلنت در ميان خانمهاي يائسه ۵/۲ برابر نسبت به خانمهاي جوان است. بعضي گزارش ها هم حاكي از موفقيت پايين تر ايمپلنت در افراد مسن نسبت به جوان مي باشد. البته بعضي متخصصان ايمپلنت اظهار مي دارند كه ميزان شكست ايمپلنت در ميان مردان بيش از زنان است آنهم بعلت تمايل بيشتر مردان به استفاده از سيگار و عدم رعايت كامل بهداشت دهان مي باشد. بعضي مطالعات هم گزارش كرده اند كه موفقيت يا شكست ايمپلنت بصورت مستقيم ربطي به سن و جنس ندارد.
2. سيگار: سيگار به عنوان يك ريسك فاكتور محيطي قوي در شكست ايمپلنت محسوب مي شود.
3. ژنتيك: اگر چه مطالعات زيادي پلي مورفيسم ژنتيكي ميزبان را بررسي مي كرده اند ولي اين كه آيا فاكتورهاي ژنتيكي موثر برروي استعداد شخص به عدم شكست ايمپلنت مي باشند غير واضح است.

بيماريهاي متابوليكي:

بيماريهاي متابوليكي مستقيما برروي التيام زخم و متابوليسم استخوان تاثير گذارند.

در موارد بيماريهاي زير بهتر است از روش ايمپلنت فوري استفاده نشود و روش دو مرحله اي راه حل بهتري براي آنهاست:

• ديابت .
• پوكي استخوان.
• پركاري تيروئيد.
• تاريخچه اشعه درماني.

فاكتورهاي موضعي:

• بي دنداني: هر چه كه سن بيمار بالاتر مي رود نياز بيمار براي درمانهاي لثه (پريودنتال) و پروتزي (روكش)افزايش مي يابد. گزارشات زيادي وجود دارند كه شكست ايمپلنت در بيماران كاملا بي دندان بيشتر از بيماران نسبتا بي دندان مي باشد ولي مطالعات اخير مشخص كرده است كه اين فرض اشتباه است و تفاوتي وجود ندارد.
• شرايط بهداشتي دهان: وقتي بيمار داراي بهداشت ضعيف است جرم و پلاك در دهان و بالطبع در اطراف ايمپلنت افزايش مي يابد. برخلاف دندان، ايمپلنت و لثه اطراف آن نسبتا به جرم و پلاك بسيار حساس هستند. در نتيجه عفونت اطراف ايمپلنت به سادگي پخش مي شود و غير قابل كنترل مي باشد و منجر به تحليل استخوان شديد مي شود.
• تاريخچه بيماريهاي لثه: همانند بيماريهاي لثه اطراف دندان در اطراف ايمپلنت هم سالها طول مي كشد تا بيماري ايجاد و پيشرفت كند. بيماريهاي لثه اطراف ايمپلنت و دندان داراي ريسك فاكتوري مشتركي هستند يعني عامل اصلي بيماري هر دو يكسان است.
• كيفيت و كميت استخوان: بدست آوردن ثبات اوليه ايمپلنت درون استخوان شرط اوليه براي جوش خوردن ايمپلنت به استخوان مي باشد. ايمپلنت براي موفقيت نياز به حجم كافي استخوان دارد. بايد حداقل ۱ ميلي متر در تمام جهات در اطراف ايمپلنت استخوان باشد. از لحاظ كيفيت هم بايد استخوان مناسب باشد در صورتي كه استخوان بسيار كورتيكال باشد و خونرساني مناسبي در آن وجود نداشته باشد احتمال جوش خوردن و موفقيت درازمدت ايمپلنت در آن پايين مي ايد.
• عرض لثه كراتيزه: عرض لثه كراتيزه در ميان افراد مختلف و حتي در نقاط مختلف دهان يك فرد متفاوت است. تاثير حضور يا عدم حضور لثه كراتيزه در موفقيت درازمدت ايمپلنت مورد توافق تمام متخصصين ايمپلنت نيست ولي به هر حال در حضور لثه كراتيزه، سلامتي لثه بالاتر و احتمال تحليل لثه در اكثر موارد كمتر است.

فاكتورهاي خارجي:

فاكتورهاي مرتبط به دكتر ايمپلنت

1. تجربه جراحي: تجربه و مهارت دكتر ايمپلنت فاكتور بسيار مهمي در نتيجه درازمدت ايمپلنت مي باشد.
2. تروما و آسيب جراحي: براي يك نتيجه مطلوب ايمپلنت آسيب هاي جراحي بايد در حداقل نگاه داشته شوند. افزايش حرارت استخوان در حين دريل كردن باعث نكروز (مرگ)استخوان در آن ناحيه و عدم جوش خوردن ايمپلنت مي شود. درجه حرارت بالاتر از ۴۷ درجه سانتيگراد براي يك دقيقه آسيب هاي غير قابل برگشت به استخوان مي زند.
3. محيط ضدعفوني و پاكيزه: هرچه محيط تميز تر نگاه داشته شود احتمال جوش خوردن مناسب بيشتر است.
4. تكنيك برش: برش هاي كريستال نسبت به وستيبولاراجح است. البته تفاوتي در ميزان جوش خوردن ايمپلنت ميان اين دو روش ديده نشده است.
5. تكنيك هاي ايمپلنت بدون برش (flapless):

روش هاي بدون شكافتن لثه باعث:

• درد و ناراحتي كمتر بيمار و رضايت بيشتر وي مي شود
• كوتاه شدن زمان جراحي.
• حفاظت بيشتر از لثه و استخوان.

البته اين روش نياز به تجربه و مهارت بالايي دارد.

1. جراحي يك مرحله اي و يا دو مرحله اي: روش يك مرحله اي يا (non submerged) داراي مزاياي زيادي مي باشد:

• كاهش زمان درمان و هزينه.
• حفظ استخوان كرستال.
• امكان قرار دادن پروتز موقت.

در روش دو مرحله اي نياز به جراحي مرحله دوم مي باشد كه البته صرفا بستن يك فرم دهنده لثه برروي ايمپلنت است كه نسبت به جراحي خود ايمپلنت بسيار ساده تر است.

1. پاتولوژي پري اپيكال: قرار دادن ايمپلنت بصورت ايمپلنت فوري ( بلافاصله پس از كشيدن دندان) داراي مزاياي زيادي است ولي در خيلي از موارد دندانها داراي عفونت هستند. البته طبق آزمايشات و تجربه تفاوتي ميان موفقيت ايمپلنت در حفرات داراي عفونت و بدون عفونت ديده نشده است. البته ناحيه عفوني بايد به دقت توسط كورت و شستشو تميز شود.