بررسي ناحيه ايمپلنت
براي ارزيابي زيبايي ناحيه ايمپلنت در ناحيه قدامي موارد زير بايد بررسي شوند:
- خط لبخند.
- مورفولوژي بافت نرم.
- مورفولوژي دندانها.
- ساختار استخوان.
۱٫خط لبخند:
ناحيه زيبايي دندانها توسط لبها محدود شده است. ميزان نمايش سطح دندانها و لثه توسط كشش عضلات صورتي دهاني كه موثر برروي موقعيت لب بالا هستند تعيين مي شود. بصورت نرمال در لبخند بايد ۷۵ تا ۱۰۰% دندانهاي قدامي و لثه بين دندانها ديده شود.
high smile line:
وقتي كه به حالتي كه در آن لب به قدري بالا مي رود كه مقداري از لثه بالاي دندانها ديده مي شود. حالت high smile line و يا لبخند لثه اي بزرگترين معضل در درمان تك دندان قدامي فك بالا است در اين حالت پروتز ايمپلنت و لثه بالاي آن بصورت كامل در لبخند ديده مي شود و در نتيجه لثه بالاي پروتز از لحاظ رنگ و شكل و كانتور بايد كاملا بازسازي شود.
low smile line:
به حالتي كه در آن كمتر از ۷۵% دندانهاي قدامي در لبخند ديده شود گفته مي شود. در حالت low smile line كه لثه ديده نمي شود و بسياري از عدم هماهنگي ها توسط لب مخفي مي شود. البته بازهم بهتر است تا حد امكان تمام بافتها براي ايجاد حالت ايده آل بازسازي شوند.
۲٫مورفولوژي بافت نرم (لثه):
موقعيت لثه اطراف دندان توسط اتصالات بافت همبند و سطح استخوان مشخص مي شود. دو نوع بافت لثه وجود دارد:
- Thin scalloped
- Thick flat
در حالت thin استخوان و لثه روي دندان كاملا نازك هستند ولي در حالت thick استخوان و لثه ضخيم هستند. در حالت thick پاپي هاي بين دنداني (لثه بين دندان) بصورت كوتاه و ضخيم هستند. لثه thin يا نازك در برابر آسيب وعفونت ها آسيب پذيرتر است و زودتر از لثه ضخيم تحليل مي رود.
كانتور لثه بيروني براي زيبايي ايمپلنت بسيار حياتي است. اگر دندان همچنان وجود دارد مي توان توسط ارتودنسي محدودي تحليل لثه را از بين برد و سپس دندان را خارج كرد و ايمپلنت را قرار داد كه به اين روش forced eruption گفته مي شود.
چنانچه دندان در ناحيه قبلا كشيده شده است و نقص در لثه آن ناحيه وجود دارد بايد بررسي شود كه آيا نقص به علت مشكل استخوان و يا لثه و يا هر دو مي باشد. ميزان نقص لثه و استخوان روش بازسازي آنها را ديكته مي كند.
۳٫مورفولوژي دندان:
مولفولوژي دندان در ارتباط با كيفيت بافت نرم (لثه) مي باشد و دندانهاي مثلثي شكل معولا همراه با لثه نازك و كنگره اي شكل مي باشد. و ناحيه هاي بين دندانها به لبه برنده دندانها بسيار نزديك است دندانهاي مربعي شكل همراه با لثه ضخيم مي باشد و ناحيه تماس بين دنداني در ۳/۱ ميان دندان قرار دارد.
۴٫مولفولوژي استخوان:
براي قراردهي يك ايمپلنت به قطر ۷۵/۳ ميلي متر در ناحيه قدامي نياز به حداقل ۶ ميلي متر استخوان (باكولينگوال) و۶-۵ ميلي متر (مزيوديستال) مي باشد. مشكلات لثه و عفونتهاي اندودانتيك (حاصل از عصب كشي ناقص) و تحليل استخوان پس از كشيدن دندان مي تواند منجر به عدم كفايت استخوان براي قراردهي ايمپلنت شود.
در مواردي كه تحليل عمودي استخوان داريم درمان بسيار مشكل تر است و از روشهاي زير ميتوان بهره برد:
- forced eruption با ارتودنسي.
- distraction osteogenesis.
حداقل فاصله ۵/۱ ميلي متر بين ايمپلنت و دندانهاي مجاور بايد وجود داشته باشد. راديوگرافي پري اپيكال براي بررسي فاصله ميان ريشه هاي دندانها و بررسي وجود فضاي كافي براي قراردادن ايمپلنت به هر روشي مانند ايمپلنت فوري الزامي است.
منبع: ايمپلنت فوري - بهترين متخصص ايمپلنت
فاكتورهاي مرتبط با شكست ايمپلنت